Powyżej przedstawiamy natomiast, dzięki uprzejmości reżysera, film PRYZMAT ZBRODNI, który nie był dotąd rozpowszechniany w sieci, nie był też nigdy w Polsce sprzedawany. Jest to pierwszy w historii kina film fabularny, traktujący o wydarzeniach 9/11, który można określić mianem dramatu dochodzeniowego. Co ciekawe, film zrobiony przez polskiego reżysera, mieszkającego i pracującego wiele lat w USA, grającego w nim również główną rolę.

Reżyser, urodzony 26.12.1966 roku w Warszawie, wyjechał z Polski w roku 1985. W USA mieszkał od roku 1987. Kilka lat temu powrócił do kraju. Jest absolwentem wydziału reżyserii szkoły filmowej w San Francisco. Za swój film otrzymał dwie prestiżowe nagrody - na Festiwalu Filmowym w Woodstock i na Wine Country Film Festival w kategorii Najlepszy Debiut Niskobudżetowy. Jego pełnometrażowy debiut to wyprodukowany w 2000 roku "Recoil" (Odrzut).

Poniżej fragment wywiadu z 1 marca 2008 roku, przeprowadzonego przez redaktora pisma niezależnego „Bibuła”, wydawanego w Waszyngtonie, pana Lecha Maziakowskiego z reżyserem Jarkiem Kupściem:

„(…) Można śmiało powiedzieć, że jest to znaczące wydarzenie filmowe, gdyż jak do tej pory jest to jedyny film - którego w miarę prosta fabuła służąca bardziej jako narzędzie zaawansowanych i precyzyjnych dialogów niż efekciarskich scen - daje wnikliwy obraz przebiegu tego tragicznego dnia i jest w stanie sprowokować do głębszej refleksji nawet najmniej przekonanego widza.

Tematyka wydarzeń 9-11 zdążyła obrosnąć już w kilkadziesiąt książek i kilkanaście produkcji dokumentalnych, różnej jakości technicznej i merytorycznej. Obok nich - jak również obok propagandowych i najczęściej zupełnie niezgodnych z faktami wytworów Hollywoodu - The Reflecting Pool jest jak do tej pory jedynym filmem fabularnym, który z uwagi na niezwykle precyzyjne odwoływanie się do zweryfikowanych, aczkolwiek niekoniecznie znanych szerokiej opinii publicznej faktów, może służyć niemal jako przewodnik logicznego kojarzenia argumentów związanych z przygotowaniami, przebiegiem i skutkami 9-11.

(…) kopia DVD tego filmu powinna zabłysnąć w każdym polskim domu, nie tylko z uwagi na uwiarygodnienie naszego zdrowego, podejrzliwego podejścia do sączących się z masowych mediów bezużytecznych i najczęściej kłamliwych informacji, ale również dlatego, iż twórcą filmu - autorem scenariusza, reżyserem i wykonawcą głównej roli - jest polski reżyser, Jarek Kupść. 

Jarek Kupść, grający w filmie zdolnego dziennikarza - rosyjskiego emigranta Alexa Prokop, otrzymuje zlecenie na napisanie przełomowego artykułu o wydarzeniach 9-11, dla mającej być przejętej przez molocha korporacyjnego niezależnej gazety The Sentinel, której edytor (Georgia McGuire, rola świetnie zagrana przez Lisa Black) uważa, że jest to ostatnia szansa na przekazanie opinii publicznej prawdziwej wersji wydarzeń. Prokop niestety jest wielkim sceptykiem i początkowo z rezerwą odnosi się do przedstawianych mu faktów, a tym bardziej do różnych "teorii konspiracji". Skontaktowany z Paulem Cooperem (rolę gra Joseph Culp), który po utracie swojej córki - pasażerki jednego z samolotów wbijających się w wieże WTC, stał się zdeterminowanym badaczem wydarzeń 9-11, powoli przekonuje się do innej niż oficjalna wersji wydarzeń.

Prokop i Cooper zbierając materiały podróżują razem po kraju spotykając się ze świadkami lub kluczowymi postaciami wydarzeń: strażakiem uczestniczącym w akcji ratunkowej i pracownikiem technicznym jednej z wież WTC, którzy słyszeli i odczuli ogromną detonację w piwnicach budynków przed wbiciem się samolotu w budynek; pracownikiem firmy specjalizującej się w kontrolowanym wyburzaniu wieżowców; rzecznikiem właściciela wieżowców WTC - Larry'ego Silversteina; instruktorem lotnictwa, który bezskutecznie uczył pilotażu lekkimi samolotami rzekomo najzdolniejszego z "arabskich porywaczy", tego który miał później dokonać niewiarygodnych manewrów Boeing'em 757 wbijając się w budynek Pentagonu; z architektem i specjalistą wieżowców o stalowej konstrukcji; z przedstawicielem firmy ochroniarskiej Stratesec, która w przedziwnym zbiegu okoliczności miała wyłączność na ochronę... WTC, lotnisk z których wystartowały wszystkie biorące udział w wydarzeniach 9-11 samoloty oraz lini lotniczej United Airlines, a w której zarządzie zasiadał... najmłodszy brat Prezydenta - Marvin P. Bush; a nawet z oficerem Dowództwa Północnoamerykańskiej Obrony Powietrznej (NORAD), organizacji mającej chronić przestrzeń powietrzną Stanów Zjednoczonych i Kanady, lecz która w tym dniu skutecznie nie wykonała nałożonych nań zadań, choć wydaje się, że właśnie przeciwnie - precyzyjnie wykonała bardzo konkretny rozkaz nie interweniowania w kontrolowany przebieg wydarzeń.

Wszystkie te spotkania wzmacniają w dziennikarzu Alexie Prokop, ale i również w otwartym na rzeczowe argumenty widzu, podejrzliwość do oficjalnej wersji wydarzeń, która chwieje się coraz bardziej, przy każdej następnej odsłonie kolejnych dowodów rzeczowych. Niezwykłą siłą filmu jest ścisłe trzymanie się konkretnych i sprawdzalnych faktów, np. tego, iż osoby, z którymi przeprowadzano wywiady, jakkolwiek zostały one odpowiednio dla filmu zmienione, również celem uniknięcia ewentualnych konsekwencji prawnych, istnieją w rzeczywistości, a ich wypowiedzi są zarejestrowane w zeznaniach przed komisją śledczą 9-11 zwołaną przez Kongres USA, choć najczęściej zręcznie pominięte w końcowym raporcie tejże komisji.

Jarkowi Kupść należą się słowa uznania nie tylko za dobrze skrojony scenariusz, solidną grę aktorską, udaną reżyserię, ale i za wkomponowanie pięknego akcentu polskiego - polecam przekonanie się o tym samemu. Specjalne słowa uznania należą się również za odwagę, gdyż poruszenie tego tematu w tak jednoznaczny sposób, skazuje reżysera - nawet tak zdolnego i wykształconego w kalifornijskiej szkole filmowej - na publiczną banicję. Ostatnie sceny filmu pokazujące "obiektywizm" amerykańskich mediów na przykładzie programu osławionego neokonserwatysty Billa O'Reilly w stacji Fox News, w tym wypowiedź odpowiednio dobranego "eksperta", dr. Benjamina Katza, są mocnym akcentem i najlepszą rekomendacją.”